Από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα η αυξημένη ανάγκη για ορυκτές πρώτες ύλες που δημιούργησε η βιομηχανική επανάσταση στις δυτικές χώρες, είχε σαν αποτέλεσμα τη λειτουργία πλήθους ορυχείων στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και το νησί της Κύθνου, όπου από το 1873 έως το 1940 λειτούργησαν μεταλλεία σιδήρου. Τα μεταλλεία είναι σήμερα ανενεργά, έχουν αφήσει όμως έντονα τα σημάδια τους στο χώρο. Τα υπολείμματα της μεταλλευτικής δραστηριότητας (κτίρια διοίκησης, εργατικές κατοικίες, σκάλες φόρτωσης, στοές και εξοπλισμός) βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το νησί.
Με δεδομένο ότι τα μεταλλεία και οι εγκαταστάσεις τους αποτελούν ένα ιδιόμορφο, απαξιωμένο και εν κινδύνω κομμάτι του τεχνικού - βιομηχανικού μας πολιτισμού, διαμορφώνεται μια εναλλακτική τουριστική πρόταση από φοιτητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου για όσους ασχολούνται ή θέλουν να συνδυάσουν τις διακοπές τους με πολιτιστικά και εκπαιδευτικά στοιχεία. Υπάρχει μια πρόταση με σκοπό καταρχήν τη διάσωσή τους και στη συνέχεια επιχειρείται η ανάδειξή τους, σε συνδυασμό αφενός με τα υπόλοιπα στοιχεία ιστορικού, λαογραφικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στο νησί και αφετέρου με το φυσικό τοπίο, με το οποίο πλέον έχουν εναρμονιστεί πλήρως.
